Sahip Olduklarımızın Farkında mıyız?

Bu konuyu ilk kez düşünmüyorum. Ama bugün hayatımızın ne kadar da rahat geçtiğini gördüm; göreceli olsa da. Bir ülkede yaşıyoruz, ama bir ucu ile diğer ucu arasında dağlar kadar fark var. Bir uçta insanların her konuda daha çok seçme hakkı varken bir uçta eldeki ile yatinmekten başka çare yok; bazen onu bile bulamam riski bile var. Bir uçta hayat daha pahalı ama insanlar daha insanca yaşama koşullarına sahipken bir uçta hayat daha ucuz olmasına rağmen daha sefil yaşama mahkum insanlar. Bir uçta stresten bol hiç bir şey yokken bir uçta doğa, huzur var. Bir uçta insanlar aynı apartmanda oturmalarına rağmen birbirlerini tanımazken bir uçta insanlık var, sıcakkanlılık var. Bir uçtaki çocuklar terör nedir bilmezken bir uçtakilerin hergün başının üstünden kurşunlar geçiyor. İşte tam da benim bu yazıyı yazmaya iten şey bu terör konusu oldu.


Malumunuz bu aralar terör ve ilgili haberlerden başka bir haber yok. Ben de akşam haberlerini oturmuş izlerken bir haberi görünce çok etkilendim. Haberde bir mehmetçiğimiz ağır makineli silah elinde (onlarca kilo var), önünde de 4-5 çocukla ilerliyor. Mehmetçiğin görevi o çocukları 3 km. ötedeki okula götürmek. Çünkü bölge mayınlarla ve tehlikelerle dolu. Üstelik o çocukların hepsi de kız. Hani Türkiye'nin kaç yıldır okumayan kızımız kalmasın dediğini duyar gibi oluyorum. Belki de yaşları 8-9 olduğundan tehlikenin farkında bile değillerdi, çünkü yüzleri gülüyordu! Bu yolun bir de dönüşü var, hem de buz gibi bir havada... Çok merak ediyorum; acaba hangimiz bu şartlara dayanabilirdi? Ben haberi görünce çok etkilendim. İnşallah o çocuklar günün birinde çok iyi bir yere gelip vatana millete hayırlı birer evlat olurlar da, o geçmişte yaşadıları zorlukların karşılığı almış olurlar.

Şimdi size soruyorum: Sahip olduklarımızın farkında mıyız?