Bu aralar çok melankolik ruh haline girdim galiba. Bu da kendimi daha çok dinlememe sebep oluyor. Hayatta bazı şeyleri deneyip sana uygun olup olmadığını anlamak bazen çok kolay. Mesela bir elbise denersin, olmadı mı çıkarırsın. Hatta istersen uçaktan paraşütle atlarsın; yine de sonunda "Bu bana göre değilmiş" diyebilirsin.
Ama evlenmek, sevdiğin biriyle bir hayat kurmak ve çocuk sahibi olmak öyle değil. Bunları yaşayıp da sonra "Yok ya, bu bana uygun değilmiş" deme şansın pek yok. Geri dönüşü olmayan deneyimler bunlar.
Belki yapay zekâ ile gelişen sanal dünyalar sayesinde bir gün bunları risk almadan deneyimleyebiliriz. Ama 40 yaşına gelmek üzereyken hayatta bazı şeyleri acaba boşuna mı pas geçtim diye düşünmeden edemiyorum. Üstelik hayat tek yönlü bir yolculuk, geriye dönmek imkansız...
Hayat 40 yasinda basliyor. Bu blogu da yazmaya devam.
YanıtlaSil